Blue Mountains

Blue Mountains. Ongeveer 60 minuten rijden, waar je in een hele andere wereld lijkt te zijn. Heel veel natuur, mooie plekken

Op het moment dat ik dit verhaal typ is het zondagochtend 11.20 uur. We zijn in de Blue Mountains. Ik zit op een bankje op het centrale punt waar het eerste uitkijkpunt is. Een mooi uitzicht, eigenlijk is alles wat we hier zien mooi.

Af en toe komt er een bus vol Aziaten aangereden, waar elke keer een heleboel mensen uitstappen. Met veel getetter en camera's komen ze de busjes uit. Ze rennen nog net niet naar het uitkijkpunt wat een paar meter verderop ligt. Naast al die Aziaten zijn er ook nog wel andere toeristen hoor, je moet even kijken maar ze zijn er.

De Blue Mountains staan natuurlijk vooral bekend om de Three Sisters. Drie grote rotsblokken midden in het natuurgebied.

Ik zit op het bankje te wachten, tot mijn ouders terug zijn van een wandeling iets verder naar beneden. We hebben net ook een stuk gelopen, dalende weggetjes, en hele steile trappen naar beneden. Het loopt erg onhandig naar beneden, naar boven overigens ook. Met 2 handen aan elke kant van de leuning en een beetje angstzweet, lopen we de trap af om zo bij een grote rots uit te komen. Leuk voor de foto's. Waar je naar beneden gaat, moet je ook weer naar boven. Maar dat had ik al eens geschreven hé? Naar beneden is een makkie, naar boven is erg pittig. Omdat we erg hoog liepen (op zo'n 1000+ meter hoogte) waren we door de hoge luchtvochtigheid al vrij snel buiten adem. Dat maakt het wandelen voor mij ook minder plezierig. Uiteraard loop ik wel door, ook omdat ik niet anders kan. Waar ik aan begonnen ben moet ik ook weer afmaken

Heel mooi uitzicht over de hoge eucalyptusbomen. Het gebied schijnt blauw op. Dit komt door stofdeeltjes gemengd met water en de eucalyptus bomen. En niet zoals mijn oom mijn moeder heeft wijsgemaakt van het staal in de bergen.

Na de wandelingen zijn we Remko en Belinda gaan zoeken die in een eetcafé op ons zaten te wachten. Even wat koffie gedronken en toen doorgereden door de Blue Mountains naar wat andere uitkijkpunten. De wegen zijn hier ook hoog en steil. Helaas geprobeerd dat op de foto te zetten, maar dat is niet gelukt. Meerdere plekken bekeken, en mooie foto's gemaakt. Op een gegeven moment kwamen we weer bij een punt, waar we nog even wat verder de bossen in moesten. Ook hier weer trappetjes en weggetjes naar beneden. Mooie stukken langs watervallen. Helemaal beneden aangekomen, kwamen we bij een grotere waterval waarvan we het water langs het weggetje al naar beneden zagen gaan. Wat foto's gemaakt en weer terug naar boven gelopen.

Uiteindelijk nog 1 plek bezocht waar we weer een klein stukje naar beneden moesten lopen, om vanaf een hele andere plek de bergen, diepe dalen en hoge bomen konden bekijken.

Na een lange dag gingen we allemaal een beetje onze eigen gang. Boekje lezen bij het zwembad, relaxen op bed, cricket kijken op tv. Rustige avonden hier! Echt een vakantie gevoel.

Manly beach

Donderdag 12 januari, inmiddels een week van huis.
Deze dag begon vroeg en heeeeel bewolkt, ik kon geen blauw stukje vinden.
Omdat we de voorgaande dagen nogal wat kilometers hebben gelopen, was mijn voorstel om een dag naar het strand te gaan. Omdat we afgezet moesten worden op het station, vertrokken we om 8 uur al van huis en namen we om ongeveer 9 uur de trein naar Circular Quay (spreek je uit als Key). Inmiddels was mijn plezier in een dagje strand al verdwenen aangezien we in Nederland ook niet naar het strand zouden gaan, met zoveel bewolking. Maargoed, geen vergelijking met Australië en het was immers nog vroeg, en toch ook wel warm. Aangekomen op het eindstation, zijn we op zoek gegaan naar de Ferry waarmee we naar Manly (omringd door de grote oceaan) konden. Manly ligt op 11 kilometer van Sydney. Twee keer in het uur gaat er een boot, en gelukkig hoefden we niet lang te wachten. Manly is de enige stop.

Volgens het informatie boekje wat ik heb gelezen is dit één van de mooiste plekken op de wereld. Goed, of dat zo is dat durf ik niet te zeggen. Een mooi strand hebben ze zeker. Vanaf de boot loop je een grote straat in richting het strand, met overal winkeltjes. Drie jaar geleden liepen we hier ook (zonder mijn moeder) en toen werd er een video clip opgenomen van LMFAO (I'm sexy and I know it is een van hun bekendste nummers) Niet iedereen zal deze muziek kennen, maar het was leuk om van dichtbij te zien. Ik hoopte stiekem op nog zoiets, maar dat was natuurlijk wishfull thinking ;).
Manly staat bekend om zijn uitgerekte zand stranden aan de oceaan kant. Een mooie blauwe en heldere zee.

Onderweg nog een parasol gekocht in verband met een beetje schaduw. Inmiddels was het grootste gedeelte van de bewolking namelijk weg getrokken. Vol in de zon wil je ook niet.

De zee was ontzettend wild, en de golven waren hoog. Regelmatig werd er omgeroepen over het hele strand, dat mensen voorzichtig moesten zijn en dat zwemmen niet was toegestaan. Mensen moesten tussen een bepaald gebied blijven welke aangeduid werden met rode vlaggen. Er waren een aantal helden die toch een stuk verder de zee in gingen, dichtbij grote rotsen. Omdat zij een verkeerd voorbeeld konden zijn voor andere mensen moesten zij terug komen. De hoge golven, waren prima voor de surfers. Genoeg van dat soort sportievelingen.
Zwemmen in zo'n wilde zee was geen doen. Na iedere 5 kleine golven, volgenden er een aantal grote witte schuimkoppen. De kunst was om dan te blijven staan en je bikini niet kwijt te raken. Wat een hele kunst opzich was!!!

Na zo'n 3,5 uur hebben we de boel weer bij elkaar gepakt en zijn we terug gelopen naar de boot. Bij de haven genoeg tentjes om te eten, snoep te kopen, of een ijsje te kopen.

Terug op Circular Quay toch nog ff twijfelachtig of we wel op de goede trein waren gestapt. Wat uiteindelijk wel zo bleek te zijn.

Einde van de middag voor de deur gezeten met een vriend en buurman van onze oom. Gezellig, ook deze mensen zijn ontzettend hartelijk. De buurman haalde voor ons zijn
pas geplukte passievruchten uit eigen tuin. In Nederland zou ik zoiets niet zo snel kopen. Een heerlijk stuk fruit. We krijgen onze vitamines wel binnen.

Vandaag is het vrijdag de dertiende. Was het in de ochtend al 30 graden en besloten we om niks te doen. Vandaag zou de warmste dag worden. Twee uur in de supermarkt gelopen en daarna een klap in je gezicht krijgen als je de winkel weer uit komt. De rest van de dag bij het zwembad gelegen. Voor mij persoonlijk heel moeilijk vol te houden. De lucht is warm, de tegels zijn heet. Maar we klagen niet ;) .. Einde van de middag gaf de thermometer, 49 graden aan.

Kamperen op Cockatoo Island

Australië. Daar waar het water de andere kant 't het afvoerputje ingaat, er links gereden wordt, waar je het slot van je voordeur of de wc de andere kant op, de zon aan de andere kant opkomt en onder gaat. En waar de temperatuur in de zomer boven de 35 graden is.

Het begon als een bewolkte dag. We hadden om 10 uur afgesproken te vertrekken richting Sydney. Een nachtje kamperen op Cockatoo Island stond op de planning. Dit eiland was een plek waar ze criminele jeugd en moeilijk opvoedbare kinderen naar toe stuurden. Op dit eiland moesten ze verplicht zwaar werk doen op de scheepswerf waar nu alleen nog de oude fabrieken staan. Welke overigens ontzettend groot zijn en over het hele eiland verspreid staan. Klein detail is dat er een scène van de film Wolverine met Hugh Jackman is opgenomen op dit eiland. Meer dichterbij dan dit kan ik niet bij hem komen .

Aangekomen in Circular Quay zijn we naar de Ferry gelopen (dit is een grote boot en een van het meest gebruikte vervoermiddel hier) om vervolgens naar Cockatoo Island te varen. Onderweg naar het eiland stopt de boot ook weer om mensen af te zetten en op te pikken. Alles gaat hier met een soort van OV-chipkaart. Welke je hier gewoon gratis krijgt en zelf het gewenste saldo erop kunt zetten. Aangekomen op Cockatoo Island hebben we ingecheckt en zijn we op zoek gegaan naar onze tenten. Inmiddels was de bewolking ook weg, en steeg de temperatuur. De tentjes stonden uiteraard pal in de zon en ik denk dat de temperatuur binnen wel zo'n 50 graden was. Als het niet zo was, dan voelde het waarschijnlijk alleen maar zo. De boel geïnstalleerd, 3 matjes op de grond en een rondje rond het eiland gelopen. Hier dus ook door de oude fabrieken. Uiteindelijk de middag doorgebracht op het eiland. Er stonden ook een aantal bankjes onder een overkapping met bbq's en een grote koelkast waar de camping gasten hun boodschappen kunnen plaatsen. Op goed vertrouwen zet je dat er dus in. Hetzelfde geldt voor de tenten waarin onze spullen stonden, de tenten konden niet op slot.

Aan het einde van de middag terug naar de haven van Sydney waar we in de stad ergens op zoek zijn gegaan naar een eettentje. Uiteindelijk een leuk Indonesisch eetcafé gevonden. Lekker gegeten en weer terug gelopen naar de haven waar we de boot gemist hebben en een uur moesten wachten. Geen straf want het uitzicht was prachtig met een ondergaande zon achter Sydney's Opera House. We zijn een stukje met z'n drieën over de boulevard gelopen om wat foto's te maken. Uiteindelijk vloog dat uur zo voorbij en konden we weer richting het eiland. Met prachtige lichtjes overal, keken we onze ogen uit. Op het eiland aangekomen hoorde ik wat geknal, dit bleek de het vuurwerk te zijn wat iedere avond wordt afgestoken in Darling Harbour. Mooi gezicht met de Harbour Bridge op de achtergrond.

Nog even wat gedronken samen en uiteindelijk ben ik maar richting de tent gegaan waar ik me installeerde op mijn matje. Het is lang geleden dat ik met mijn ouders op een "kamer" heb gelegen maar vannacht was het dus echt zo ver. Om 6 uur werden we onze tent uitgebrand en zijn we één voor één opgestaan. Ach het is immers vakantie. Des te langer de dag duurt ;).

Tegen een uur of 9 zijn we na het uitchecken weer naar huis gegaan. Boot-haven, station- trein en weer met de auto naar huis. Een middagje bij het zwembad gelegen omdat elke andere activiteit te warm zou zijn. 45 graden op de teller. Het waren twee leuke dagen.

Morgen doen we lekker rustig aan, een dagje naar het strand. Zo krijgen onze voeten en benen ook wat meer rust.

Sydney & Watson Bay

Dag 3 in Australië.

Vandaag staat Sydney op de planning. Met de trein richting de grote stad. Op (met de trein) een half uur van waar we verblijven.

Op Circular Quay uitgestapt, daar zagen we gelijk de indrukwekkende Sydney Opera House en Harbour Bridge. Dat zijn natuurlijk Sydney's meest bekendste bezienswaardigheden. Zo ontzettend groot ook! Wij hadden dit natuurlijk 3 jaar geleden al eens gezien, maar het blijft indrukwekkend. En dit was alleen nog maar vanaf het station dus op een afstandje. Naast de Harbour Bridge lag een gigantisch cruise schip. Het schijnt wel vaker een plek te zijn waar deze schepen liggen zodat de passagiers een aantal dagen de stad kunnen verkennen.

Vervolgens vanaf het station richting Opera House gelopen, of nouja slenteren. Sydney heeft zo'n 6 miljoen inwoners, ik had het idee dat er gespreid over de plekken waar wij waren, wel een miljoen mensen liepen. Dat is natuurlijk niet zo, maar overal waar je kijkt zijn mensen. Heel veel mensen. Mensen met verschillende nationaliteiten. Aziaten, Australiërs, Turken, Marokkanen, Indiërs en zelfs 2 Nederlanders gehoord ;). Winkeltjes aan de haven, eettentjes. Daar gaan zitten om een hapje te eten, kost een kapitaal.
Veel foto's gemaakt, rondje om de Opera House, wat best groot is. Veel hardlopers die meerdere keren voorbij gekomen zullen zijn. Waar wij een beetje de mist mee ingaan, is dat je elkaar hier aan de andere kant inhaalt. Wij lopen constant rechts, hier gaat alles links dus ook als je elkaar passeert is dat voornamelijk links. Gelukkig nog geen vervelende situaties. De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk. Veel mensen groeten met een hi of hello, als je oogcontact maakt.
Uiteindelijk uitgekomen bij de Botanische tuinen, omdat dat een beste wandeling zou zijn besloten we om dat een andere dag te doen. Er zijn immers nog 3 weken te vullen!

Rustig terug gelopen waar bij de haven een bekende Aborigional zangeres Christine Anu (vooral bekend in de jaren 90) stond te zingen. Ze (en het publiek) werd gefilmd en dat zou uitgezonden worden op een muziek zender hier in Australië. We zijn dus ook nog op tv geweest, tenzij juist wij eruit zijn geknipt. Na 2 liedjes gehoord te hebben, zijn we naar de boot gelopen. Vanaf daar zijn we naar Watson Bay gevaren. Deze boot maakt tussentijds nog een stop om andere mensen mee te nemen. Op Watson Bay, fish and chips gegeten. Grote bak met friet met een grote bak stukken vis. Vergelijkbaar met grote stukken kibbeling. Hier is het heel normaal om in het park te eten. Dit deden wij dus ook. Heeft wel wat! Vervolgens een behoorlijke klim door het park naar boven. Daar was een uitkijkpunt over weer die grote blauwe oceaan. Vanaf daar ook weer naar boven gelopen voor een nog beter uitzicht. Het water wat tegen de rotsen aan slaat, een helder blauwe lucht. Prachtig! Ow en niet te vergeten een heerlijk windje wat voor wat verkoeling zorgde. Na wat foto's geschoten te hebben zijn we weer naar beneden gelopen, rollend was ook een idee geweest. Om daar de boot terug naar de haven van Sydney te nemen. Uiteindelijk zijn we tussen de wolkenkrabbers en winkelstraten (ook weer omhoog) terug gelopen naar een ander station om weer terug naar huis te gaan. Om 9 uur de deur uit gegaan en tegen 8 uur weer thuis gekomen, het was een warme, mooie maar lange dag.

Bouddi National Park

G'day.

Voor de eerste keer (voor mij na 3 jaar) wakker geworden aan de andere kant van de wereld. Gisteren op tijd gaan slapen omdat we helemaal gesloopt waren na onze reis maar ook het moeten volhouden van de dag omdat we in de ochtend zijn aangekomen.

Op dit moment is het 19.30 en zit onze eerste dag er al bijna op. Vandaag stond Bouddi National Park op het programma. Australië zit vol met National Parks waar geen enkele hetzelfde is. Ik heb uiteraard wat dingen uitgezocht die ik hier nog wel wilde gaan zien. Ook deze stond op mijn lijstje, niet wetend wat ons te wachten zou staan. Rond half 10 vertrokken voor een rit van een uur. De afstanden zijn hier groot, maar vergeleken met wat er anders afgelegd wordt, viel dit reuze mee.

Vol goeie moed begonnen we aan onze wandeling. Volgens een plattegrond voordat we begonnen, zou het 9 kilometer lopen zijn. Denk hierbij vooral niet aan één rechte weg. Maar aan meul zand, trappetje op, boomwortels, rotsen etc. Uiteraard was dit niet wat wij van te voren wisten. Het eerste gedeelte van de wandeling viel reuze mee, mooi uitzicht over de oceaan vanaf een behoorlijke hoogte. Kapot geslagen rotsen door de zee en het zout. Verbaasde mij eerlijk gezegd omdat we ontzettend hoog liepen. Zal wel iets met waterspiegel te maken hebben.

Op een gegeven moment veranderde ons uitzicht. Niet meer die grote blauwe indrukwekkende oceaan maar bospaden met trappetjes en zo nu en dan grote dikke wortels over de grond. Uitkijken dus! Bij iedere stap die ik deed, keek ik links en rechts om te zien of er geen slang uit de bosjes kwam. Bij elk geluid schrok ik want ieder beest zou iets onbekends en eng zijn en wat dan? Gelukkig geen slang tegengekomen.

Inmiddels liep ik aardig wat meters voor op de rest, want het ging mij niet snel genoeg. Ik dacht, dit soort paden moet je wat sneller lopen want als je stopt of langzaam loopt, dan is het des te lastiger om het weer op te pakken. Met als gevolg het gevoel dat mijn hart er ieder moment mee op kon houden. Achteraf bleek dit stuk nog niet eens het ergste te zijn. Hoe verder we liepen des te meer we in het bos kwamen, waarna we uiteindelijk bij een heel mooi en rustig strand aan kwamen met helder blauw water. Naar de andere kant van het strand gelopen waar we onze weg zouden vervolgen. Toen we het beginpunt zagen, en zagen hoe hoog we een trap op moesten om op de berg te komen, besloten we om dit toch maar niet te doen. Terug gelopen naar de plek waar we vandaan kwamen, om onze wandeltocht door bossen en bergen te hervatten. Omdat we naar beneden liepen om op het strand te komen betekende dit dat we alleen maar omhoog gingen. Dit was een ontzettende opgave omdat het zo'n 35 graden was, en het pad heel erg stijl! Om de zoveel meter moesten we weer een trap op, langs dikke rotswanden. Waar we dachten er bijna te zijn, bleken we nog een aardige klim voor de boeg te hebben. Uiteindelijk toch het einde gehaald, waar we werden opgepikt door onze oom.

Onderweg naar huis nog ergens wat gegeten bij een vaag uitziende Thaise eettent, waar ze toch erg lekker eten serveerden, al zou je dat vanaf de buitenkant niet geloven.

Gekookt, en helemaal gebroken een rustige avond gehad. Iedereen gaat ook lekker z'n eigen gang in of voor het huis.

Bye.

Ons vlieg avontuur naar Australië

Daar zitten we dan in de gigantische airbus A380 van Emirates, onderweg naar Australië met een tussenstop in Dubai op een hoogte van 39 voet (13 kilometer). Op dit moment vliegen we volgens mijn televisie scherm boven Istanbul. In Nederland schijnt het te gaan vriezen nou het is hierboven pas koud, -62 om precies te zijn. Ik ben blij dat we niet naar buiten hoeven, ach nee gekheid.

5 januari naderde ineens heel snel. De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen. Half 2 stond de taxi voor de deur. Bracht ons naar het station waar we geduldig met een kop koffie zaten te wachten tot de trein naar Schiphol zou vertrekken. De twee uur in de trein waren zo voorbij. Aangekomen op Schiphol wat rond gelopen, om vervolgens te kijken of we de koffers al konden droppen. Daar moesten we nog wel even op wachten. Tijd om dan maar ergens een hapje te gaan eten. Lekker gegeten, met 2 dure biertjes. Dat moet ik toch even benoemen € 6,95 voor een glas bier vind ik wel noemenswaardig, en schandalig vooral. Uiteindelijk tijd om te gaan inchecken, onze 500 medereizigers stonden ook al in de rij. Inchecken, controle bij de douane, het neemt aardig wat tijd in beslag wat maakte dat het ook al gauw 21.00 uur was, en tijd was om naar de gate te lopen. Daar aangekomen zagen we het grote gevaarte waar wij voor de eerste 6 uur in ieder geval in zouden zitten. Ik zag mijn moeder haar gezicht vertrekken toen ze het vliegtuig zag. Dat is even wat anders dan een vliegtuig(je) naar Turkije.

22.00 uur was de tijd dat we zouden vertrekken. Rond 21.45 mochten ook wij het vliegtuig in. Leek mij erg krap om die bovengenoemde 500 medepassagiers (het kan ietsjes meer of ietsjes minder zijn haha) allemaal dat vliegtuig in te krijgen, op hun plek te krijgen om vervolgens te kunnen vertrekken. Anyway, uiteindelijk om 22.30 gingen we aan de rol. Uiteindelijk moesten de vleugels nog even ijsvrij gemaakt worden. Met grote sproeiers waren ze bezig de boel vlieg klaar te krijgen.

Met een bezwete hand van mijn moeder in die van mij, gingen we de lucht in. Uiteindelijk bleek het stijgen allemaal reuze mee te vallen. Wist ik natuurlijk wel, maar blijft toch spannend allemaal. Al vrij snel ging het personeel met het eten aan de gang. Na anderhalf uur konden we beginnen aan ons avond eten. Heel raar, aangezien het voor ons gevoel eerder bedtijd is dan lunchtijd. Goeie maaltijd gehad.

Inmiddels is het 03.15 Nederlandse tijd en heb ik nog geen oog dicht gedaan. Paps bezig met zijn tweede film, en mam probeert een beetje te slapen. Nog 2 uur tot Dubai.

Aangekomen in Dubai, na een relaxte landing moesten we het vliegtuig uit om vervolgens 2 uur later weer met een andere onze reis te vervolgen naar Sydney. Deze vlucht duurt 13 uur en 45 minuten. Dubai schijnt zo ontzettend groot te zijn, dat we met een trein (zonder bestuurder) naar een ander gedeelte van het vliegveld gebracht werden. Gaat allemaal heel vloeiend daar en binnen een paar minuten sta je dus bij een ander gedeelte van het vliegveld. Helemaal gesloopt van het lange wakker zijn (we hebben amper geslapen, en waren natuurlijk al een hele dag op pad) moesten we nog wachten tot we opnieuw konden boarden. Wij moesten toch wel echt even naar het toilet. Toen ik daar de deur open deed, was ik toch echt verrast. Een gat in de grond, 2 stangen aan de zijkant om je vast te houden en dat is het. Gauw weer omgedraaid! Zit daar zoveel geld in Dubai, is overal aan te zien en moet je pissen boven een gat. Mij niet gezien. Niet veel later mochten we na het boarden het vliegtuig weer in waar we uiteindelijk een uur later dan gepland vertrokken omdat er 4 passagiers het vliegtuig uit moesten plus hun koffers die vast niet boven op de stapel lagen.

De landing ging niet zo vloeiend als de eerste, maar uiteindelijk wen je zo snel aan het idee dat het allemaal wel goed komt. De tijd in Dubai was inmiddels half 11 dus niet veel later tijd om te eten. Zo gauw het kan, maken ze alles klaar. Opnieuw een warme maaltijd, waar wij dachten aan het ontbijt te gaan beginnen.
Veel turbulentie gehad deze vlucht.

Ook daar moet je je aan overgeven. Gelukkig ging dat voor mij persoonlijk wel. Mijn moeder kneep toch redelijk vaak even iets harder in mijn hand. Groot gedeelte van de vlucht toch wel kunnen slapen.

Inmiddels moeten we nog 2 uur en 24 minuten tot we aankomen in Sydney en zitten we weer met de riemen vast omdat we dus weer in een turbulentie gebied zitten. Het heeft nu ook allemaal wel lang genoeg geduurd. Op een gegeven moment weet je ook niet meer hoe je moet zitten. De karren met eten worden weer gereed gemaakt en het lijkt erop dat we zo kunnen ontbijten. Na ontbijt is het nog zo'n 30 minuten voor we landen. Een zeer relaxte landing, niet eens het gevoel gehad dat we al geland waren. Voor ons bange schijterds dus heel fijn!

Op dit moment is het 18.55 uur (wij lopen 10 uur voor) worden jullie langzaam aan wakker in een witte wereld. Hier schijnt de zon met een strak blauwe lucht en is het een graad of 32. Heerlijk en heel raar, als je nagaat waar we vandaan zijn gekomen. 30 minuten bij het zwembad gezeten/gelegen en al wat verkleurd. Goed insmeren dus. Onze eerste kangoeroes gezien, en naar een groot winkel centrum geweest.
Vanavond op tijd naar bed, wat nachtrust pakken om morgen om 8 uur naar een National Park te gaan.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Nathalie